Specyficzne problemy dzieci adoptowanych
Mając świadomość „skąd się biorą dzieci do adopcji”, wiemy też jakie są tego konsekwencje dla ich stanu zdrowia, rozwoju i funkcjonowania w różnych sferach życia. Każde dziecko niezależnie od tego, ile ma lat i w jakich okolicznościach trafiło do adopcji ma w swoją historię wpisaną traumę – stratę swoich biologicznych rodziców. Każdy rodzic adopcyjny musi mieć świadomość, że ten fakt nie pozostaje bez wpływu na dalsze losy przyjętego dziecka.
Istotne są oczywiście okoliczności, które stoją za przerwaniem więzi dziecka z rodziną biologiczną. Z pewnością noworodki pozostawione w szpitalach, które od razu trafiają do bezpiecznego środowiska rodziny zastępczej, a potem rodziny adopcyjnej nie są dotknięte traumą związaną z zaniedbaniem czy przemocą. Niestety większość dzieci zgłaszanych do ośrodka to dzieci starsze – kilkuletnie, które część swojego życia spędziły w dysfunkcyjnej rodzinie. Tam doświadczały sytuacji, które nie powinny być ich udziałem. Dorośli nie zaspakajali w odpowiedni sposób ich potrzeb, zarówno tych podstawowych, jak i emocjonalnych, często krzywdzili fizycznie, psychicznie czy seksualnie – byli więc dla dziecka źródłem zagrożenia i strachu. Życie w nieprzewidywalnym, zaburzonym środowisku wykształca w dzieciach przekonanie, że dorośli nie są godni zaufania, nie dają poczucia bezpieczeństwa, a one same nie są ważne i warte ich uwagi. Wzrastanie z taką wizja świata i siebie generuje wadliwe wzorce przywiązania – dzieci, które dorośli zawiedli, nie potrafią po raz kolejny zaufać i ich zdolność do budowania relacji z rodziną adopcyjną może być zaburzona. Z pewnością miały wpływ na to kolejne straty, bo zanim dziecko trafi do docelowej rodziny adopcyjnej, przebywa w pieczy zastępczej – w placówce opiekuńczo-wychowawczej lub w rodzinie zastępczej (niestety czasem kilkakrotnie zmienia środowiska). To również nadwyręża jego gotowość do zaufania dorosłym, z każdą zmianą coraz trudniej uwierzyć, że nowe osoby dadzą mu poczucie bezpieczeństwa, zaakceptują bezwarunkowo z całym bagażem traumatycznych doświadczeń. To wszystko powoduje, że dzieci doświadczające krzywdzenia, wielokrotnie zmieniające środowisko mogą prezentować szereg problematycznych zachowań, które mają je zabezpieczyć przed kolejnym zranieniem. Problemy w obszarze budowania przywiązania, nierozerwalnie związane z zaburzeniami postraumatycznymi to wyzwania, z którymi przychodzi się mierzyć wielu rodzicom adopcyjnym.
Kolejnym specyficznym problemem dzieci adoptowanych jest płodowy zespól alkoholowy – FAS. Dotyczy on dzieci, których matki w trakcie ciąży spożywały alkohol. Zdając sobie sprawę z tego, że zdecydowana większość dzieci trafiających do adopcji pochodzi z rodzin z problemem alkoholowym, można domyślać się skali tego problemu. Prenatalna ekspozycja na alkohol ma bardzo duży wpływ na stan zdrowia, rozwój i funkcjonowanie dziecka w rożnych sferach. Stopień uszkodzeń poalkoholowych wynika w dużej mierze z ilości i częstotliwości spożywanego w trakcie ciąży alkoholu. Dzieci obciążane syndromem FAS mogą prezentować szereg objawów, z których najbardziej charakterystyczne to: dysmorfie twarzy, niska waga i wzrost, wady serca (czasem innych narządów wewnętrznych), uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, które mogą przekładać się na zaburzenia neurorozwoju, niższy poziom rozwoju psychomotorycznego, umysłowego, zaburzenia sensoryczne, deficyty w rozwoju emocjonalnym i społecznym. Z pewnością wczesna diagnoza oraz odpowiednia rehabilitacja i wspomaganie rozwoju dają szansę na zminimalizowanie deficytów dziecka i pozwolą mu na osiągniecie pełni jego możliwości. Niezaprzeczalnie priorytetem w budowaniu relacji z dzieckiem obciążonym płodowym zespołem alkoholowym jest jego bezwarunkowa akceptacja, zrozumienie jego ograniczeń i towarzyszenie mu przezwyciężaniu trudności.
Przeczytaj więcej na naszym profilu Facebook:
Kontakt
PN-PT, 07:30-15:30
Dane do faktury
NIP 778-13-46-888
